TEMAT: Terroryzm fundamentalistów islamskich w Europie po 11 września 2001
roku.
Wstęp
Rozdział.I. Istota terroryzmu
1.1 Definicja terroryzmu i jego historia
1.2. Typologia terroryzmu
1.3 Źródła terroryzmu
1.4 Formy i metody działań terrorystycznych
Rozdział. II: Fundamentalizm islamski.
1. Pojęcie i znaczenie fundamentalizmu islamskiego.
2. Święta wojna - Dzihad
3. Współczesne ideologie fundamentalistów islamskich
4. Ugrupowania fundamentalistów islamskich
Rozdział. III Wybrane akty terroryzmu
1 Madryt
2 Londyn
3. Biesłan
Zakończenie
Literatura
FRAGMENT:
Powyższe tezy potwierdza
Aleksandrowicz pisząc, że terroryzm jest zjawiskiem „(…) wielopłaszczyznowym,
wieloaspektowym, a próba zrozumienia jego z punktu widzenia tylko jednej,
wybranej dziedziny (…) jest skazana na porażkę. Terroryzm jest bowiem
zjawiskiem złożonym i dynamicznym. (…) Nie zastyga w czasie, lecz podlega
nieustannym, różnorodnym i chaotycznym często transformacjom”.[1]
Słowo terroryzm
pochodzi z języka łacińskiego (z łac. terrerre oznacza przestraszać,
zastraszać), oznacza strach, przerażenie itp. Termin ma pochodzenie znacznie
starsze niż mogłoby się wydawać. Jak czytamy w literaturze przedmiotu po metody
terrorystyczne sięgali już starożytni – publiczne zabójstwa rzymskich
legionistów na terenach Bliskiego Wschodu.[2]
Dawniej słowa
terroryzm używano w sytuacji konfliktowej, gdy jedna ze stron czuła się
zastraszana. W XIV wieku za pośrednictwem języka francuskiego do słownictwa
weszło słowo „terror”. W latach Wielkiej Rewolucji Francuskiej niezwykle krwawe
rządy Maksymiliana Robespierre’a, polegające na stosowaniu represji by
zastraszyć wrogów politycznych a docelowo wprowadzić określony system
polityczny, określono mianem Wielkiego Terroru – terror polityczny. W okresie
Rewolucji Francuskiej terroryzm został przyjęty jako forma zaprowadzenia
porządku w burzliwych czasach rewolucji. Regime de la terreur stanowił wówczas
narzędzie, które zostało stworzone przez nowe władzy, aby zastraszyć
kontrrewolucjonistów, wywrotowców i wrogów nowego systemu. Przewrotnie więc,
ówczesne pojęcie terroryzmu kojarzone było z słuszną sprawą utrzymania
porządku, walki o prawa. Termin, który dzisiaj oznacza przeciwstawienie się
demokratycznym wartościom, wówczas stanowił kwintesencję ideałów demokracji i
cnoty.[3]
Nowoczesną formę definicji terroryzmu proponuje amerykański Departament Stanu:
„(…) terroryzm to zaplanowana, motywowana politycznie przemoc wobec celów
nieuczestniczących w walce, stosowana przez subnarodowe grupy czy tajnych
agentów, zwykle mające na celu oddziaływanie na audytorium”.[4]
[1] T. Aleksandrowicz,
Terroryzm międzynarodowy, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa
2008, s.12.
[2] W swojej pracy Aleksandrowicz przytacza sylwetkę
owianego legendą Starca z gór – Hassana Ben Sabaha, który mordował krzyżowców w
Ziemi Świętej. To właśnie członkowie bandy Sabaha nazywani byli assasynami, a
od słowa assasyn wywodzi się określenie zabójstwa w wielu językach. Główną metodą ich działania były
skrytobójstwa. Źródło: T. Aleksandrowicz, Terroryzm międzynarodowy, Wydawnictwa
Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008, s.15.
Białek zwraca uwagę czytelnika na żydowską zbrojną
sektę Zelotów, która używała metod terrorystycznych, w dzisiejszym rozumieniu
tego zjawiska, przeciwstawiając się
okupacji rzymskiej. Typową techniką były zabójstwa sztyletem. Źródło: T.
Białek, Terroryzm – manipulacja strachem, Wydawnictwo Studio Emka, Warszawa
2005, s. 46.
[3] B. Hoffman, Oblicza terroryzmu, Świat Książki,
Warszawa 1999, s. 13
[4] T. Aleksandrowicz, Terroryzm międzynarodowy,
Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008, s. 20
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz